Micronutritie als het hart van de gezondheidsgeneeskunde
Laten we diabetes als voorbeeld nemen. Conventionele geneeskunde is zeer goed in het opsporen, behandelen en herstellen van evenwicht… maar zonder het verschijnen ervan te verhinderen.
Diabetes ontwikkelt zich pas na jaren van een stille evolutie met meerdere stadia en transformaties: overgang naar een toestand van insulineresistentie en vervolgens suikerintolerantie voordat de voorboden van diabetes zich melden.
Er kan echter al worden ingegrepen tijdens deze verschillende stadia, vóór het stadium van de “diabetesziekte”.
Micronutritie maakt onderdeel uit van deze preventieve benadering. Deze benadering heeft als doel curatieve geneeskunde aan te vullen met preventieve geneeskunde. Ze baseert zich op het feit dat de aandoeningen en de ziekten die ten dele verband houden met het bestaan van tekorten aan of gebrek van evenwicht van micronutriënten.
Door het tekort of gebrek aan evenwicht te herstellen kunnen aandoeningen worden voorkomen of, als de ziekte al aanwezig is, de effectiviteit van de behandeling met geneesmiddelen kunnen verbeteren.
Micronutritie in de praktijk: het geval van ijzer, vitamine D en magnesium.
Resultaten die ver boven de verwachtingen uitstijgen
IJzertekort is de oorzaak van bloedarmoede wat zich uit in vermoeidheid, bleekheid, hartkloppingen en een verzwakking van het immuunsysteem. Nadat er zich een tekort heeft ontwikkeld, moeten er medicijnen met een hoog ijzergehalte worden ingenomen die soms bijwerkingen hebben zoals constipatie of zwarte ontlasting.
Micronutritie heeft als doel om in te grijpen voordat er een tekort wordt aangetoond, door elk vermoeden van deficiëntie te corrigeren door het dieet aan te passen en eventueel aan te vullen met ijzer in lagere doses dan die in geneesmiddelen.
Een ander voorbeeld is dat van vitamine D, waarvan het tekort rachitis kan veroorzaken. Een tekort aan vitamine D kan gemakkelijk worden voorkomen door goede voeding en aangepaste adviezen (voldoende blootstelling aan zonlicht) en eventueel het gebruik van een micronutritioneel supplement.
Een complementaire benadering: ongewenste effecten compenseren of de werking van een behandeling te optimaliseren
Magnesiumtekort komt vaak voor onder de gehele bevolking en kan worden veroorzaakt door bijvoorbeeld het gebruik van bepaalde geneesmiddelen. Denk hierbij onderandere aan diuretica die de urinewegafvoer kunnen bevorderen, van protonpompremmers1 die de darmabsorptie verminderen of van oestrogeen en progesteron (evenals hormoonbehandelingen voor de menopauze of hormonale anticonceptie) die de behoefte aan magnesium van het lichaam vergroten.
Het innemen van deze geneesmiddelen op lange termijn zou idealiter gepaard moeten gaan met het optimaliseren van de magnesiuminname in het kader van een aangepaste micronutritionele behandeling.
Deze benadering van de geneeskunde werd ontwikkeld door Dr. Christian Leclerc, oprichter van het laboratorium PiLeJe in 1990.
In samenwerking met artsen, apothekers, biologen en voedingsdeskundigen ontwikkelde hij de fundamenten van de micronutritie die in 1992 leidde tot de oprichting van het Institut Européen de Diététique et Micronutrition (IEDM).
Micronutritie is een volwaardige medische praktijk aan het worden in aanvulling op de conventionele curatieve geneeskunde.
Als voorloper op het gebied van micronutritie ontwikkelt laboratorium PiLeJe micronutritionele voedingssupplementen die worden gebruikt in het kader van de Gezondheidsgeneeskunde.
Met als doel behandelingen te ontwikkelen die:
- gepersonaliseerd zijn, d.w.z. gericht op de persoon en niet alleen op de symptomen van die persoon
- preventief zijn, d.w.z. gericht op medisch handelen in de aanloop naar de ziekte, voordat deze zich voordoet
- een aanvulling zijn op de conventionele geneeskunde, waarvan de voordelen op deze wijze kunnen worden versterkt en de mogelijke vermindering van ongewenste effecten.
Bronnen :
- Roulet L. et al. Effets indésirables des inhibiteurs de la pompe à proton: faut-il craindre de les prescrire au long cours ? Revue de médecine interne, 2012, vol. 33, no. 8, p. 439-45
- Mackay JD, Bladon PT. Hypomagnesaemia due to proton-pump inhibitor therapy: a clinical case series. Q J Med 2010; 103:387–395.
- Palmary M. et al. Oral contraceptives and changes in nutritional requirements European Review for Medical and Pharmacological Sciences 2013; 17: 1804-1813
- Protonpompremmers: ook wel bekend als PPI’s. Dit zijn geneesmiddelen die de zuurafscheiding van de maag remmen. Zij worden vooral voorgeschreven bij gastro-oesofageale refluxziekte.