Het onderzoek naar onze darmmicrobiota gaat terug naar het begin van de 20e eeuw. Terwijl Pasteur zich interesseerde voor ziekteverwekkende bacteriën besloot een van zijn studenten, Elie Metchnikov, enkele jaren later om de eigenschappen van de in onze darmen aanwezige bacteriën te bestuderen. Hij constateerde de gunstige effecten van melkzuurfermenten (afkomstig van gefermenteerde melk en yoghurt) op de darmflora en ons lichaam in het algemeen.
Op grond van zijn onderzoek ontwikkelde hij de hypothese dat deze bacteriën, verre van ziekteverwekkend waren en waarschijnlijk een zeer belangrijke rol spelen voor ons welzijn.
Geleidelijk aan bewezen de verschillende onderzoeken naar deze bacteriën dat zij op verschillende manieren een rol spelen in ons lichaam, met name voor de opname van vitaminen en voedingsstoffen, maar ook het immuunsysteem. In de jaren negentig bekrachtigde de ontdekking van ons “tweede brein”1 in het darmenstelsel de hypothese dat deze darmflora een nog belangrijkere rol speelt.
Sinds 2006 hebben wetenschappers, dankzij de vooruitgang van de wetenschap en de sequencing-technieken met hoge doorvoercapaciteit, gewerkt aan het decoderen van het bacteriegenoom2 van onze darmmicrobiota.
Zij ontdekken en analyseren de eigenschappen van veel bacteriesoorten die voorheen onbekend waren, omdat het merendeel niet in vitro gekweekt kon worden.
Deze decodering leverde het bewijs voor en de wetenschappelijke verklaring van de reeds bekende of vermoede rollen die de darmflora speelt in het spijsverteringsproces, van de diverse stofwisselingsfuncties en de afweersystemen.
Maar niet alleen dat! Hij leidde ook tot twee andere belangrijke ontdekkingen: niet alleen heeft elk individu een eigen microbiota, ook al is er een bepaalde constante spreiding van bacteriesoorten, een soort gemeenschappelijke basis die men in alle gezonde individuen vindt. Maar de microbiota van zieke personen is meestal verarmd en weinig gediversifieerd!
Sinds 2006 hebben wetenschappers, dankzij de vooruitgang van de wetenschap en de sequencing-technieken met hoge doorvoercapaciteit, gewerkt aan het decoderen van het bacteriegenoom2 van onze darmmicrobiota.
Zij ontdekken en analyseren de eigenschappen van veel bacteriesoorten die voorheen onbekend waren, omdat het merendeel niet in vitro gekweekt kon worden.
Deze decodering leverde het bewijs voor en de wetenschappelijke verklaring van de reeds bekende of vermoede rollen die de darmflora speelt in het spijsverteringsproces, van de diverse stofwisselingsfuncties en de afweersystemen.
Maar niet alleen dat! Hij leidde ook tot twee andere belangrijke ontdekkingen: niet alleen heeft elk individu een eigen microbiota, ook al is er een bepaalde constante spreiding van bacteriesoorten, een soort gemeenschappelijke basis die men in alle gezonde individuen vindt. Maar de microbiota van zieke personen is meestal verarmd en weinig gediversifieerd!
Bronnen: